VERONİKA - ZELAL AKSU

VERONİKA - ZELAL AKSU


Veronika

Biliyorum Veronika, vazgeçişler hep daha derin 
Ölmek istediğinde, yeniden yaşama tutunduğunda
Ve kalbin seni iyleştirdiğinde, sevdiğinin kollarında
Ruhunun ebedi cennette sonu beklemesi gibi 

Anlıyorum Veronika, cesaret bazen iyleştirir
Uçurum kenarlarına sürüklendiğinde
Bir ayağın boşlukta süzüldüğünde
Ve zihninde onun adı yankılandığında
Kor alevlerde cayır cayır yanmak gibi

Yaşıyorum Veronika, hikayeler hiç tükenmiyor
Öylesi insanların gözlerine tutulduğunda
Yaşadıklarını anlamaya çalıştığında
Koca yıkımları karşılamak bir adım ötede boğulmak gibi tek damlada

Ve bitiyorum Veronika, bazı hikayeler tükenmeli
Bir ipin ucunda parmak üstündeki o mesafede
Kimi dese de yok oluş benim için kurtuluş aslında

Zelal Aksu

Yorum Gönder

Daha yeni Daha eski