Senden Sonra Ey Çocukluk!
Ey çocukluk!Ey ömrümüzün en güzel yılları!
Senden sonra ne varsa yok olup gitti, cehalet ve yılgınlık içinde
Senden sonra ey çocukluk!
Vazgeçtik çıngırak seslerinden ve gülüşlerden
Okulların zil sesiyle ve araba kornalarıyla idare ettik
Yaşam denen şu bilmeceyi
Senden sonra öğrendik hayatın bir diğer yüzünü
Kolayca alıştık o yüze ve yalan da söyledik epeyce
Senden sonra kararan göğümüzde
Ne fırtına eksik oldu ne bulutlar
Biz ona da iç çektik ve alıştık sessizce
Senden sonra ey çocukluk!
Biz daha büyük ihanetler de ettik birbirimize
Meydanlarda bas bas bağırdık senden sonra
Geçici hırslarımız uğruna
Elimiz oyuncak silahlardan fazlasını gördü
Gözlerimiz kötülük görmeye alıştı fazlasıyla ve
Kötülüğü misafir de ettik sonunda sofralarımızda
Senden sonra kuşlarla ve ağaçlarla
Aramızdaki o aydınlık ve temiz pencere
Önce kirlendi sonra paramparça oldu
Kuşlar da gitti bizi bırakıp
Ağaçları da kestiler
Senden sonra meydanların kargaşasına daldık
Kaybolduk o kargaşalarda
Kimseye değmeden teğet geçerek tüm aşkları
Yürüdük yapayalnız sokaklarda
Senden sonra ey çocukluk!
Yitirdik en son senin
Rengini ve aydınlığını da
Şimdi bir bardak soğuk su içiyoruz
Boğulmuş umutlarımıza
Bakıyoruz maziye ve görüyoruz ki
Biz yitirmişiz yitirmemiz gereken ne varsa
Yavaşça hatırlıyoruz seni ve senli zamanları
Hatırladıklarımız ağır bir yük gibi binerken omuzlarıma
Söylesene şu ömrün ne kadarı yitmeli daha?
Ebrar Demirel