Şu Garip Anadolu'yu Çok Erken Öğrenmiştik
Bir kış sabahı,
Havada yoğun duman kokusu,
Bedenimi titreten rüzgar,
Ve yapraksız ağaçlar
Bilirsin klasik bir kış sabahı işte.
Aslını bilmediğim bir gariplik yaşatıyorum içimde
Adımlarımda keskin kuşkular yer edinmiş
Sokak sokak yürüyorum
Yine çatmışım kaşlarımı
Bilmem neye, bilmem kime
Bir kaldırım kenarına oturdum,
Sağımda huysuz bir adam
Gömleği yırtık, gözaltları mosmor
Tırnaklarının arasında kan lekeleri
Avuçları zulüm kokuyordu
Cebinden bir sigara çıkarıp yaktı
İsrafil'in Sûr'undan daha hırçın üfledi
Adını sordum, 'Anadolu' dedi
O an anlamıştım her şeyi.
Epey küçükken öğrenmiştik
Tanrı'nın hepimize bir avuç kurşun bıraktığını,
Tetiği çekilmiş silahların üzerinde yattığımızı,
Sayısız ulusa mezar olmuş topraklarda koşturduğumuzu,
Nice isyanların, katliamların, kargaşanın içimizde barındığını,
Şu garip Anadolu'yu çok erken öğrenmiştik.
Dudaklarımızda ağıtlar, gözlerimizde tutuklu yaşlar kaldı,
Ve her şeye rağmen dinmedi sevincimiz.
Ey garip Anadolu!
En karanlık ölümleri senden öğrensek de küsüp gitmedik.
Sen bize sırt dönsen de biz sana sırt dönmedik.
Şiyar Özdemir