MÜSTAKBEL
Ruhum demir zincirlere vurulmuş, ayrılmış bedenimden
Sessizliğe bürünmüş yüreğimin tohumları, bir daha ekilmeyecek
Son demlerini yaşamış ve bitmiş vaziyette
Masumluk denir buna, bilirim
Beynim bu çöplükte bir serzeniş içerisinde,
Yardımcısıdır bedenim
Yaramaz ancak bir halta
Sadece ayakta tutmak için midir onca kemik?
Yoksa sızlanıyor mudur bedenim ben bu haldeyken
Gözümü kapatınca bahar geliyor aklıma, sen geliyorsun
Beyaz elbiselerini giymiş, kırların içerisinde dolaşıyorsun
Tek iyi bu benim için
Sadece bunu düşünürken iyiye bürünüyorum.
Muhammed Nur Demir