İs Beyazlığı
Acıyı bir ten gibi üzerime giyer
Ne zaman çocukluğumu özlesem
Bir kibrit çakarım okuduğum masallara
Sokaklara iner bakarım insanlara
Aceleci aceleci koştururlar
Gündelik dertler peşinde
Ne diye bu telaş
Ne diye bu koşuşturmaca
Bilemem ben, anlamadım zaten hiç bu dünyanın dertlerini
Dört duvar çevreler beni
Tepemde en beyazından bir yalnızlık durur
Yakarım kendimi
Yakarım benliğimi
Kaçarım bir kuytuya
Sığınırım, sessizliğe
Sığınırım, acıya sığınırım
Ve ne zaman çocukluğumu özlesem
Bir kibrit çakarım ellerime yüzüme
Kağan Susam