Yakamoz Tutuşuyor
yakamoz ruhumdan tutuşuyor gecelere
bir yangın rengi güzelliğin,
bir kelebek kozası siluetime ağır geliyor
satırlarca uzaktasın göz bebeklerime,
mesleklerden kopardığın gülüşün için seviyorum insanlığı
sen hatırlamasan da
şu küf masaya her oturuşumda
bir meltem gibi dokunuyorsun şiirlerime
anımsamak da sana benzeyen bir özleme dönüşüyor böylece
sıcaklığını sarabilmek için rüzgarlarına karışıyorum
kendi karanlığımdan kaçıp esirgediğin sevgine sığınıyorum
sesini duyarım diye kalabalıklara batıyorum,güz ikliminde
sense hiç yaklaşmadın öksüz ruhuma
hiç duymadın herkesten sakındığım yaban kokumu
Fatime Efe