SON MEKTUP
Selam
dostum, nasılsın? Umarım hayattan keyif alıyorsundur. Ben bu aralar ruhumun
sönmekte olan alevini canlı tutmaya çalışıyorum. Sonuçlar ve koşullar zamanla
daha da berbat bi hal alıyor, ben ise kendimi yalandan ümitlerle avutuyorum.
Çünkü bir tutam umuttur insanı hayata bağlayan.
Kalabalık
yalnızlığımda haykırışlarım duyulmuyor; feryatlarım sessizleşiyor bu menfaat
ocağında. Bir arkadaşım sol yanıma el oldu birkaç gün önce. Geri döner mi,
bilmiyorum. Ne anlıyorum ne de anlatabiliyorum. Tek bildiğim, dökülen yaşların
gideni geri getiremeyecek olması. Beni az çok anlayan sen bile artık yoksun,
unuttun, bıraktın beni korkularımla bir başıma. Bu ruh ahvali, suskunluğumdan
ötürü. Yaşantılarımı içime hapsettim, orada kanadım sessiz sedasız. Ardımda ise
yıkılmış bir şehir bıraktım. Gri bulutları karamsarlığı altında ezilen,
mâzisindeki savaşları unutmak için harap olan, pınarlarından boşalan sellerle
sokaklarını yıkaması gereken bir şehir.
Anlat bana
şimdi! Hatırlat bütün acılarımı, sızlanışlarımı, utançlarımı boşa giden
çabalarımı. Hatırlat ki eski beni anımsayayım. Ona sarılıp göz çukurlarımı
hüzün ile doldurayım. Keyfekeder yaşadığım şu hayata, anlam denizinden birkaç
damla katayım. Tükenen umutlarıma, bir dem de sende bulayım. Çok görme bana bu
yaşama ihtirasını. Ben sadece huzura hasret kaldım.
Ensar Akman