BENİ SENSİZ EYLEME
Aslında vakarlıydım, soğukkanlıydım
Başım da dikti
Nasıl oldu bilmiyorum
Nasıl da çöküyor sisler üzerimize
Nasıl da düşmüşüz avcuna telaşın
Biat ediyoruz telaşa
Sımsıkı sarıyor bizi, neredeyse parçalayacak
Sürgün edilmiş bir bedevi gibiyim
Işıksızım oldukça.
Kimine göre bir göç bu kimine göre sürgünken.
Kimine göre küheylanlar sırtındayım kimine göre bitik bir piyadeyim.
Bana sorarsanız en buğulu felsefelerdeyim.
Dargınım sana, biraz da kendime
Zira ben ben diyorum; sen ben
Keza korkmuyorum diyorum, diyorsun
Ama korkuyoruz
Papatyalar, güller, sümbüller...
Kemiriyor beni parmak uçlarımdan zihnimin kuytularına dek
Fütursuzca karanlıkları öpüyorum
Ne ben bendeyim ne sen sende
Siz aynalar siz, sahici değil miydiniz?
Barındırdığım bu öfke biraz da sizedir.
Neden sakladınız, örttünüz yüzümü
Yoksa siz de mi uzaksınız?
Kaç gemi geçti ne alevler dindi, bilmem
Bir seni bilirim bir de seni sevmeyi
Gel, geçsin gitsin bu sürgün
Seni bende azad et, beni sende
Yüreklerimizi bileyelim, sevgilim.
Gel...
Gel artık
Rehaya erelim.
Seni sensiz anladım, beni bensiz anlama
Körükleme garipliğin ateşini
Bak şaşkınım aklım da havada
Bana yer ver inzivanda
Melül mahzun sendeyim işte
Gözlerindeyim...
Özündenim ben de
Hisset artık sendeki ebedi türeyişimi
Vardım bak,
Vardım yanına.
Pekâlâ sen var edecek misin içinde beni?
Nice cengâverler yorulur,
Sana olan sevdam yorulmaz.
Bazı vakit gelir düşünceler boğar.
Yine ben sana gelir seni sararım.
Gölgeni mahrum etme, uzak düşme benden.
Oldukça kısa oldukça hoyrat oldukça da sisli yaşamda
Biz, biz kalalım işte.
Seni anlarken insanlığı anlamak isterim,
Sana bakarken inancım filizlenir hücre hücre,
ümidim de yeşerir.
Yüreğim sıcak toprak sıcak
Nolur artık gözlerime bak
Bak... bak...
Beni sensiz eyleme.
Şiyar Özdemir