Kafası Karışık Olmak
Çok güçlü şirketlerin ve okulların çok profesyonelce
işleyişleri ve sistemleri var.
Ancak insan medeniyeti veya dünya üzerindeki şu an hiçbir kültür bu kadar profesyonel değil. Yani temelsiz olarak varsaydığımız, eğitimsiz insan diyebileceklerimizin fikirlerinin güçlü olduğu bir temel ve anlayış üzerinden güçlü şirketlere ve akademik unsurlara yol açıyoruz.
Bunda birtakım sıkıntılar yok mu?
Neden daha fazla kaliteli öğrenci üretemiyoruz? Bunda ne gibi zorluklar var ki? İnsanların gelişimi için yeterli kaynağı ve huzuru sunabiliyoruz.
Neden kaliteli dediğimiz insanların sırtından iş yükünü azaltmıyoruz? Onlar insanlığa hizmet ediyor; öyleyse neden daha fazla insan, insanlığa hizmet etmesin ki?
Yıllar sonra iyi bir üniversite kazanan insanların çoğu illa küçükken kendileri bilinçlenmemiş mi olacak? İllaki mühendis olan ve sözel diye ayırım yaptığımız alanlarda eğitimsiz olarak konuşmayı bilemeyecek, kültürsüz mü olacak. Edebiyatçı diye varsaydığımız mantıktan bihaber mi olacak?
Daha doğrusu, olabilir mi? Bunlar böyle devam edebilir mi?
Gerçekten de nesiller boyu gençler hem çalışmaktan sızlanmaya hem de çalışmaya devam mı edecek? Öyleyse ne anlamı kalır sızlanmanın?
İnsanlar birbirleriyle konuşurken birbirlerinin derdine çare olamıyor, çünkü o dert konuşan iki kişiyi çoktan aştı bile. O dert büyüdü, köklendi, filizlendi ve anlaşılmadan yaşıyor.
Bütün bir insanlık, medeniyet ve onun sıkıntıları konuyu anlamamış iki kişinin sözleriyle mi çözümlenecek?
Ancak insan medeniyeti veya dünya üzerindeki şu an hiçbir kültür bu kadar profesyonel değil. Yani temelsiz olarak varsaydığımız, eğitimsiz insan diyebileceklerimizin fikirlerinin güçlü olduğu bir temel ve anlayış üzerinden güçlü şirketlere ve akademik unsurlara yol açıyoruz.
Bunda birtakım sıkıntılar yok mu?
Neden daha fazla kaliteli öğrenci üretemiyoruz? Bunda ne gibi zorluklar var ki? İnsanların gelişimi için yeterli kaynağı ve huzuru sunabiliyoruz.
Neden kaliteli dediğimiz insanların sırtından iş yükünü azaltmıyoruz? Onlar insanlığa hizmet ediyor; öyleyse neden daha fazla insan, insanlığa hizmet etmesin ki?
Yıllar sonra iyi bir üniversite kazanan insanların çoğu illa küçükken kendileri bilinçlenmemiş mi olacak? İllaki mühendis olan ve sözel diye ayırım yaptığımız alanlarda eğitimsiz olarak konuşmayı bilemeyecek, kültürsüz mü olacak. Edebiyatçı diye varsaydığımız mantıktan bihaber mi olacak?
Daha doğrusu, olabilir mi? Bunlar böyle devam edebilir mi?
Gerçekten de nesiller boyu gençler hem çalışmaktan sızlanmaya hem de çalışmaya devam mı edecek? Öyleyse ne anlamı kalır sızlanmanın?
İnsanlar birbirleriyle konuşurken birbirlerinin derdine çare olamıyor, çünkü o dert konuşan iki kişiyi çoktan aştı bile. O dert büyüdü, köklendi, filizlendi ve anlaşılmadan yaşıyor.
Bütün bir insanlık, medeniyet ve onun sıkıntıları konuyu anlamamış iki kişinin sözleriyle mi çözümlenecek?
Eymen Tapar