01:23:45
Halkının refah ve huzur içinde
yaşadığı Pripyat kasabasında kadınlar o akşam eşlerini hemen yakınlarındaki nükleer santrale işe
gitmeleri için uğurladılar. Onlar da işlerine gittiler. Gece vardiyasında, herkes yerli yerindeydi. Kontrol odasında
olması gerekenler kontrol odasındaydı.
Nükleer enerjiyi üreten çekirdeğin kontrol odasıydı orası. Bakım departmanında olması gereken mühendis de tam oradaydı işte. Makine mühendisi kendi ofisindeydi. Yakım ikmal odasında olması gereken mühendis her zamanki gibi yerindeydi. 1000 tonluk reaktör kapağının üzerinde duruyordu. Pompa odasında olması gereken mühendis pompa odasındaydı.
Yardımcı baş mühendis Anatoly Dyatlov da kontrol odasında en kıdemlileri olarak bir test için hazırlık yapıyordu. Gündüz vardiyasında yapılması gereken o testi, gece vardiyasına az önce gelen mühendisler yeni öğrenmişti. Ama sorun değil, talimat listesinde yapılması gerekenler yazıyordu. Üstelik Dyatlov onları gözlüyordu. Bu arada pompa odasında olması gereken mühendis pompa odasındaydı. Diğer herkes gibi o da olması gereken yerdeydi.
Pripyat kasabasında 2 yaşındaki
çocuğu uyuyamayan anne zor bir gece geçiriyordu. Evinden nükleer santralin
ışıklarını görebiliyordu. Ama muhtemelen büyük bir çoğunluk uyku halindeydi.
Buna başmühendis Nikolai Fomin de dahil.
Görünüşe bakılırsa adil olmayan
birtakım terfiler sonucunda bu konuma ulaşabilmişti. Bir itfaiyeci ve karısı ise uyumak
için hazırlanıyorlardı. Bu sırada pompa odasında olması gereken mühendis pompa odasındaydı.
Nükleer santraldeki odaların birinde ortam biraz gerilmişti. Kontrol odasında talimatlara uymak isteyen mühendisler ve Dyatlov küçük sürtüşmeler yaşıyordu. Pripyat’taki prestijli hayatı ve işlerini kaybetmek istemeyen mühendisler, testi Dyatlov’un emirleriyle devam ettirdiler. Dyatlov’un bu meslekteki tecrübesi diğerleriyle kıyaslanamazdı bile. Pompa odasında olması gereken mühendise gelecek olursak o, pompa odasındaydı.
26 Nisan 1986 gece yarısı saat 1’den sonra test hazırlıkları tamamlanmış sayılırdı. Her şey doğru yapılıyordu. Yapılacak olan normal bir testti. Bu tarz testler olası savaş senaryoları için yapılıyordu.
Dakikalar geçiyor ve her şey hala doğru gidiyordu. Çekirdeğin enerjisi şu ana kadar çok kez düşüp artmıştı. Çekirdeği kontrol etmek için kullandıkları çoğu etmeni ortadan kaldırdılar. Reaktör kapağının üstünde olan mühendis kapağın üzerindeki her biri 350 kiloluk çubukların kalkıp inmeye başladığını görmüştü. Kontrol odasındakileri uyarmak istedi. Tam o anda Çernobil Nükleer Enerji Santralindeki herkes yanlışı görüyordu. Çekirdeğin enerjisi hızla yükseliyordu. Çekirdek intihar saatinin gelmesini bekliyordu. 01:23:45. Mühendislerin meteor çarpması kadar düşük bir ihtimal olarak gördükleri patlama gerçekleşmişti. 500 tonluk güvenlik başlığı 4.reaktörün üstünden öylece fırlamıştı. 50 tonluk nükleer yakıt atmosferde rüzgarla savruluyordu. Hiroşima atom bombasının 10 katı büyüklüğündeki patlama Pripyat’taki halkı camlara sürükledi. Nikolai Fomin halktan farklı olarak baş mühendisi olduğu santrale doğru yola çıktı. İtfaiyecinin karısı yangın için kocasının izin gününde onu, mezarı olacak santrale uğurladı. Kontrol odasında “Yoldaş Dyatlov!” sesleri yükseliyordu. Santraldeki mühendisler, harabeler içinde birbirlerine ulaşmaya çalışıyordu. Kontrol odasında aynı sesler yükselmeye devam ediyordu. Pompa odasında olması gereken mühendis… Gökyüzündeydi.