YANSIMA - SONAY AKIN

YANSIMA - SONAY AKIN

YANSIMA

Balkonda bir çiçek vardı anımsıyor musun?

Hani hiç sulanmazdı da kızardın annenlere

Sevmezdin de öyle çiçekleri

Solmalarından korkardın, oysa;

O çiçek yüzünü güneşten hiç alıkoymadı.


O kapıların sertçe kapanışını tekrardan duyabiliyor musun?

Hani hızla eşyalarını toplamıştın da gidecektin buralardan

Sonra durdun, bekledin , düşündün; bir yere gittiğin yoktu

Nereye dönsen kendinleydin

Biliyordun o yollar anlatacaktı seni

Yürüdüğün yollarda silinmemişti izlerin

Ve dikildin aynaya , döndün kendine ; Kararlıydın

O sıkıca kapattığın kapılar yüzünü çevirenlere bir daha hiç açılmadı.


Ara sıra aklına düşüyor mu yıkılmaz duvarların?

Ufak bir hasar almalarına bile izin vermezdin hani

Cümleler kendi yankısında boğulurdu da

Sokaklar öylece sessiz sakin

Şimdi o duvarların yerini tuğla yığınları aldı

O cümleler ise derdini enkazın üstünden haykırmaya hiç korkmadı.


Bir çift gözün derdini sırtladığın o gece; Çıkmıyor değil mi aklından?

Bir şeyler karalamıştın belki hafiflersin diye; ne mümkün !

Bir bakmışsın da şiir olup çıkmıştı kaleminden ince ruhu

Nefesini can bulması için  sıkıştırmıştın onun ellerine

Unutmadım ; aylardan kasım

O takvim ise en uzun geceyi bir daha aralık yapraklarına sığdırmadı.


Kendi yazgısıyla ölüme doğan çocuklarla olmuştu yüreğin hatırladın mı ?

Uykundan uyanmamıştın daha, bilmiyordun bir yerlerde var olduklarını

Bencildin!

Nasıl duymazdın o koca çığlıkları?

Sonra pembe rüyalarına biri girdi farklı renkte

Sen ise nasıl bürünülür başka renge bilmiyordun

Usulca süzüldün yanına, gözlerini ayırmadın gözlerinden

Anlattı gökyüzünün her zaman böyle mavi olmadığını, yıldızların böylece parlamadığını

Şimdilerde biz onunla gökyüzü siyah çocuklara gökküşağı olmaya karar verdik

Ve o küçük hayal yerini koca bir gerçeğe bıraktı

 

Bütün yaftalardan sıyrılmaya karar verdiğin o gün : Tebessümle hatırladığını görebiliyor musun ?

Bir role ihtiyaç duymadın, biriyle orada bulunmadın

Durdun dikildin karşılarına, çekinmedin sarf ettiğin o sözlerden

Bu hayat böyleydi işte ; köşeli olmayı sen seçtin

Herkes geçemedi o dar sokaklarından

Bu dünyana herkesi sığdırmadın

Sahici gülümsüyordun artık, kahkahalarının sesinden hoşlanmaya başladın.

Hayalinde bir atın bile vardı ama kaçmadın uzaklara bu sefer

Şimdi tuttuğun o sözlerdesin

Ve o küçük kızın ruhu bir daha hiç incinmedi.


Ve sen kendine ışık olabilmeyi başarmış güçlü kadın;
Yürü!

Etrafında yok kimse: Yansıttığın sen tuttu sıkıca elinden.

Sonay Akın

 

 

                                                                                                                

 

 

 

 


Yorum Gönder

Daha yeni Daha eski