YANSIMA
Balkonda
bir çiçek vardı anımsıyor musun?
Hani
hiç sulanmazdı da kızardın annenlere
Sevmezdin
de öyle çiçekleri
Solmalarından
korkardın, oysa;
O çiçek yüzünü güneşten hiç alıkoymadı.
O
kapıların sertçe kapanışını tekrardan duyabiliyor musun?
Hani
hızla eşyalarını toplamıştın da gidecektin buralardan
Sonra
durdun, bekledin , düşündün; bir yere gittiğin yoktu
Nereye
dönsen kendinleydin
Biliyordun
o yollar anlatacaktı seni
Yürüdüğün
yollarda silinmemişti izlerin
Ve
dikildin aynaya , döndün kendine ; Kararlıydın
O sıkıca kapattığın kapılar yüzünü çevirenlere bir daha hiç açılmadı.
Ara
sıra aklına düşüyor mu yıkılmaz duvarların?
Ufak
bir hasar almalarına bile izin vermezdin hani
Cümleler
kendi yankısında boğulurdu da
Sokaklar
öylece sessiz sakin
Şimdi
o duvarların yerini tuğla yığınları aldı
O cümleler ise derdini enkazın üstünden haykırmaya hiç korkmadı.
Bir
çift gözün derdini sırtladığın o gece; Çıkmıyor değil mi aklından?
Bir
şeyler karalamıştın belki hafiflersin diye; ne mümkün !
Bir
bakmışsın da şiir olup çıkmıştı kaleminden ince ruhu
Nefesini
can bulması için sıkıştırmıştın onun
ellerine
Unutmadım
; aylardan kasım
O takvim ise en uzun geceyi bir daha aralık yapraklarına sığdırmadı.
Kendi
yazgısıyla ölüme doğan çocuklarla olmuştu yüreğin hatırladın mı ?
Uykundan
uyanmamıştın daha, bilmiyordun bir yerlerde var olduklarını
Bencildin!
Nasıl
duymazdın o koca çığlıkları?
Sonra
pembe rüyalarına biri girdi farklı renkte
Sen
ise nasıl bürünülür başka renge bilmiyordun
Usulca
süzüldün yanına, gözlerini ayırmadın gözlerinden
Anlattı
gökyüzünün her zaman böyle mavi olmadığını, yıldızların böylece parlamadığını
Şimdilerde
biz onunla gökyüzü siyah çocuklara gökküşağı olmaya karar verdik
Ve o
küçük hayal yerini koca bir gerçeğe bıraktı
Bütün
yaftalardan sıyrılmaya karar verdiğin o gün : Tebessümle hatırladığını
görebiliyor musun ?
Bir
role ihtiyaç duymadın, biriyle orada bulunmadın
Durdun
dikildin karşılarına, çekinmedin sarf ettiğin o sözlerden
Bu
hayat böyleydi işte ; köşeli olmayı sen seçtin
Herkes
geçemedi o dar sokaklarından
Bu
dünyana herkesi sığdırmadın
Sahici
gülümsüyordun artık, kahkahalarının sesinden hoşlanmaya başladın.
Hayalinde
bir atın bile vardı ama kaçmadın uzaklara bu sefer
Şimdi
tuttuğun o sözlerdesin
Ve o
küçük kızın ruhu bir daha hiç incinmedi.
Ve
sen kendine ışık olabilmeyi başarmış güçlü kadın;
Yürü!
Etrafında
yok kimse: Yansıttığın sen tuttu sıkıca elinden.
Sonay Akın