Ne Anlamı Kalır?
Merdivenleri çıkacağım ama öyle baştan savma değil ha. Sakın öyle düşünmeyesin. Tabii umursamaz bir şekilde bastığım da olacak o basamaklara. Yine de yaşayacağım her bir ayrıntısına basmanın tadını. O merdivenleri aştıkça geride basmadığım yerler kalmışsa dönüp onlara da basacağım. Ne anlamı kalır ki yoksa? Eksik kalır sadece. Yeri geldiğinde gözyaşlarıyla ıslanacak basamaklar. Yeri geldiğinde şüphe kokacak, korku kokacak o adımlarımız. Şimdi söyle bana, ne anlamı kalır o basamaklar gözyaşlarıyla ıslanmamışsa? Ne anlamı kalır adımların kuşku ve korku kokmadıysa? Ne anlamı kalır ki o telaşın içinde yine de kafanı kaldırıp bir tebessüm bırakmadıysan bir çocuğun bakışlarına?
Uzaklara bakacağım ama öyle sadece bakmak için değil. Uzaklara bakarken düşleyeceksin sevdiğini ya da yüzleşeceksin beynini kurcalayan o karmaşık soruyla. Ve derin bir soluk alacaksın, ciğerlerine işleyeceksin. Ardından ılımlı bir şekilde azad edeceksin göğüs kafesinde barındırdığın o soluğu ve o zaman varacaksın yaşamanın tadına. Bazen anlayamayacaksın, çözemeyeceksin. Anlamlandıramayacaksın fakat yine de zorlayacaksın. Zihninin her bir köşesi çalkalanacak, kafanı duvarlara vurmak isteyeceksin; o anları da hissedeceksin. O dağınıklığı da bileceksin. Ne anlamı kalır, tadamadıysan dağınıklığını yaşamın?
Ve yorulmak kaçınılmazdır. Yorulacaksın. Yorulduğunda dostun sıvazlamalı sırtını, ses etmeden anlayabilmeli seni. Dostunla sırt sırta verip tadamadıysan yaşam kavgasını ya da durduk yere kahkaha atmadıysan nasıl anlayabilirsin ki yaşamanın bir delilik olduğunu? Seveceksin. Öylesine seveceksin ki tutkulu ve derin. Sevmediysen, sevmeyi bilmediysen ne anlamı kalır düşündüklerinin? Yorgun ama bir o kadar delice bakmadıysan sevdiğinin gözlerine, doyasıya öpmediysen sevdiğinin dudaklarını ve çaresiz hissettiğinde sarılmadıysan sevdiğine; ne anlamı kalır? Bir sen kalırsın bir de seni var ettiğini düşündüğün birkaç palavra.