AMA HÂLÂ
Tükenmişliğin ezgisi,
Sarar tüm bedenimi.
Biter diyorum bu bekleyiş,
Geçer yine bu çılgın serzeniş,
Sen benden gittin gideli,
Kaç bahar geldi geçti.
Beklerim yine dediğim gibi,
Sen peki duydun mu sessizliğimin
sesini?
Ama hâlâ...
Hâlâ aynı bankta,
Bıraktığın yaralarla baş başa,
Hasretinle boğuşup sarmalayan
acılarımla…
Yapayalnızım şimdi
An gibi gelen bir aşkın
Acımasız bir gidişiyle,
Bir başına sessiz ve kimsesiz,
Hiç tanımadığın bir duyguyla,
Yapayalnızım şimdi.
Kayıp bir şehrin kör sokaklarında,
Belki de belirsiz bir cadde
başında,
Acılarının dinmesini bekleyen,
Çaresiz biriyim sanki
Koşarak geçtiğimiz yolları,
Adım adım yürüme vakti şimdi
Her bir anda
Tekrardan düşünmek
Ve düşlemek seni
Anlatılmamışı anlatmak,
denenmemişi denemek
Henüz hiç görmemiş birine
renkleri anlatmak gibi şimdi.
Duyguların esiri olup
Her gördüğünde tekrardan yenilmek
gibi
Aynı bakışa defalarca kanıp
Gökyüzüne hapsolmak
Cehenneminde yanmak
Bazen mavilere bazen bir çift
kahveye
Dalıp gitmek,
Tekrardan düşünmek ve düşlemek
seni.
Hayriye Çetinkaya