GEÇMİŞİN ESİRİ - HAYRİYE ÇETİNKAYA

GEÇMİŞİN ESİRİ - HAYRİYE ÇETİNKAYA



Geçmişin Esiri

Dönseydik geçmişe,
Dilerdim tekrar yabancı olmayı.
Önce seni,
Sonra kendimi,
Bugün de kimliğimi kaybettim.
Göründüğüm gibi miyim?
Bilemiyorum aslında..
Karanlıklara boğulmuş,
İçinde kaybolmuşum.
Bütün bir haziran evin önünde,
Belki de bir kaldırım taşında,
Durmuş düşünmüşüm öylece.
Sahi kaybolmak yok olmak mıydı?
Yoksa küllerinden doğmak mı?
Geçiyor bugün de dün gibi
Bak haziran bitti artık temmuz vakti.
Şayet hava kararınca,
Çöker yine yalnızlık ruhuma.
Basit bir kareli defter de yeterdi aslında
Yüzündeki hüznü,
Şakaklarında ki amansız kırışıkları anlatmaya.
Birer öyküydük ikimiz,
Başı güzel sonu hüsranla yaralayan.
Sen her su veren ele kolay açan çiçek
Bense kırışıp buruşuncaya dek bekleyen 
Yalnız kelebek
Geçip gittik birbirimizden
Öyle acımasızca,
Öyle sessizce.
Mahşer bizi yeniden kavuşturuncaya dek..

Hayriye Çetinkaya

Yorum Gönder

Daha yeni Daha eski